KONOPNICA – BURZENIN – SIERADZ – WARTA
DZIEŃ I
Rzeka: Warta
Start: Konopnica
Koniec: Burzenin
Długość: 15 km
Czas spływu: 3-4 h
Stałe przenoski: 0
Rodzaj trasy: łatwa
DZIEŃ II
Rzeka: Warta
Start: Burzenin
Koniec: Sieradz
Długość: 25 km
Czas spływu: 5 h
Stałe przenoski: 0
Rodzaj trasy: łatwa
DZIEŃ III
Rzeka: Warta
Start: Sieradz
Koniec: Warta
Długość: 17 km
Czas spływu: 4 h
Stałe przenoski: 0
Rodzaj trasy: łatwa
OPIS OGÓLNY TRASY:
Zapraszamy na weekendowy spływ rzeką Wartą Z Konopnicy do Warty. Trasę podzieliliśmy na trzy odcinki. Pierwszy dzień z Konopnicy do Burzenina liczy 15 kilometrów. Jego spłynięcie zajmuje około 3 – 4 godzin. W Konopnicy historyczna fortyfikacja obronna „Grodzisko” lub inaczej „Zamczysko”. Drugi dzień to głównie „Park Krajobrazowy Warty i Widawki”. Długość 25 kilometrów, czas 5 godzin. Atrakcyjne miejsce ujścia Widawki do Warty. Ostatni dzień pokonujemy trasę z Sieradza do Warty. Obserwujemy zmianę charakteru rzeki z „dzikiej” na uregulowaną. Wzdłuż brzegów łąki i podmokłe tereny. Odległość 17 kilometrów, czas 4 godziny. Bardzo łatwa trasa, bez żadnych utrudnień i stałych przenosek.
OPIS SZCZEGÓŁOWY TRASY:
PIERWSZY DZIEŃ:
Startujemy poniżej zniszczonego progu wodnego w Konopnicy przy moście drogowym Szynkielów – Ochle. Następnie malowniczy fragment rzeki wśród gęstego lasu. Warto zrobić kilka zdjęć. W Rychłocicach niewielkie bystrze na łuku przed mostem Wieluń – Łask. Spokojniejsza woda przy lewym brzegu. Drewniane pale oraz niewielkie bystrze w Jarocicach. Wysokie wapienne brzegi w Majaczewicach. Na wysokości Wielkiej Wsi B – prawobrzeżny rezerwat przyrody „Winniczek”. Przepływamy pod mostem z Burzenina do Widawy. Za nim pale w wodzie. Pozostałość po starej przeprawie. Szeroka piaszczysta plaża na prawym brzegu. Tutaj możemy zakończyć spływ lub spłynąć dalej, ok. 1 km na kolejną plażę.
DRUGI DZIEŃ:
W Burzeninie możemy wodować kajaki w dwóch miejscach. Pierwsze to plaża niedaleko mostu drogowego do Widawy lub plaża na wyspie, około 1 kilometra dalej, w Strumianach. Od początku trasy płyniemy przez „Park Krajobrazowy Międzyrzecza Warty i Widawki”. Krajobraz ulega zmianie. Z koryta znikają rzeczne wyspy. W niewielkiej odległości rzeki znajdują się wały przeciw powodziowe. W Tyczynie resztki zniszczonego progu wodnego. Spływamy go ostrożnie. Pod wodą kawałki betonu, kamieni i metalowych umocnień. Jest to ostatnia przeszkoda przed tamą Zbiornika Jeziorsko. Za 1, 5 km prawobrzeżne ujście Widawki do Warty. Wkrótce docieramy do plaży w Strońsku. Na horyzoncie widać górującą wieże kościoła. Korzystając z postoju jest to doskonała okazja aby udać się do sklepu. Po drodze mijamy bunkry z II Wojny Światowej (stanowiska strzelców ckm). Są tą pozostałości po linii umocnień Beleń – Zagórzyce oraz rozegranej bitwie w dniach 4 -5 września 1939 roku. Podążając dalej z nurtem Warty obserwujemy wysokie brzegi, porośnięte gęstą roślinnością. Mijamy most drogi ekspresowej S8, dalej tak zwany „krowi most” w Woźnikach oraz „stary most na krajówce 14/12” (Sieradz – Zduńska Wola). Przepływając pod tym ostatnim trzymajmy się lewej strony. Zatopione kamienie przy prawym brzegu powodują „gotowanie” wody. Po tej małej niedogodności naszym oczom ukaże się długi, lewy łuk rzeki ciągnący się aż za horyzont. Szeroka, piaszczysta plaża za łukiem przykuje naszą uwagę co może skutkować wpłynięciem na mieliznę. W tym miejscu Warta jest szeroka a główny nurt i głębsza woda znajdują się po prawej stronie. To już niestety ostatni kilometr naszego spływu. Miniemy jeszcze tak zwany „wysoki”, czyli wysoki brzeg gdzie w latach 70 i 80-tych mieszkańcy Sieradza bawili się skacząc do wody. Niestety aktualnie głębokość wody w tym miejscu jest niewystarczająca. Za chwilę dostrzeżemy „biały most” w Sieradzu. Za wiszącą przeprawą ok. 150 metrów dalej, po lewej stronie znajduje się Kajakowy Klub Sportowy w Sieradzu. Przy nim dogodna zatoczka aby bezpiecznie „zaparkować” nasze kajaki i wyjść suchą stopą na ląd.
TRZECI DZIEŃ:
Zaczynamy przy stanicy kajakowej, blisko wiszącego „Białego Mostu”, gdzie swoje ujście ma Żeglina. Niedaleko znajduje się barka wydobywająca piasek z dna rzeki. Należy uważać na linę rozciągniętą między brzegami. Przepływamy pod mostem kolejowym (Poznań – Warszawa). Zatopione gruzy zniszczonego poprzedniego mostu, w trakcie II Wojny Światowej, tworzą delikatne bystrze. Mijamy nieczynne już Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego „Sira”. Z wody dobrze widoczne, duże rury, którymi odprowadzano ścieki do rzeki. Intensywne działania proekologiczne w latach 90-ych oraz utworzenie oczyszczalni ścieków pozwoliło przywrócić rzece jej należytą czystość. Aktualnie woda w Warcie, na większości odcinków posiada I oraz II klasę czystości wód. Nic więc dziwnego, że w Warcie bytują raki. W Dzigorzewie prom. Następnie lewobrzeżny dopływ – Myja. W Biskupicach most drogowy. Na prawym brzegu miejscowość Grądy oraz zespół bunkrów z 1939 roku. Wzdłuż koryta ciągną się łąki oraz podmokłe tereny. Na brzegach gęste zarośla, topole i wierzby. W pewnej odległości wały przeciw powodziowe. Dzień kończymy w stanicy wodnej, po lewej stronie, przed mostem drogowym w Warcie (Błaszki – Łódź).
NOCLEGI:
Wyżej opisana trasa pozwala na szeroki wybór miejsc noclegowych dostępnych w Burzeninie i Sieradzu. Mogą to być pola biwakowe, domki letniskowe lub pokoje hotelowe.
DLA KOGO TRASA?
Jedna z najczęściej wybieranych tras dla spływów. Polecana klientom indywidualnym oraz grupom zorganizowanym. Brak stałych przeszkód.
MIEJSCOWOŚCI POŁOŻONE WZDŁUŻ TRASY:
Burzenin
Antonin
Zarzecze
Witów
Ligota
Tyczyn
Okopy
Bobrowniki
Pstrokonie
Borzewisko
Strońsko
Chojne
Beleń
Piaski
Rzechta
Chałupki
Podłężyce
Woźniki
Sieradz
Dzigorzew
Mnichów
Dzierlin
Sucha
Grądy
Biskupice
Kowale
Małków
Duszniki
Warta
GALERIA ZDJĘĆ
Konopnica:
- „Zamczysko” lub inaczej „Grodzisko” – stożkowata góra nad prawym brzegiem Warty, w odległości około 800 metrów na południowy – zachód od Konopnicy. Ma kształt ściętego stożka i jest częściowo zniszczona przez zakole Warty, w stronę której opada stromym urwiskiem, które początkowo miało 13 metrów wysokości. Stożek otoczony jest podwójnym pierścieniem wałów oraz dwiema fosami. Na północ od „Grodziska” znajduje się „Mieścisko” (podgrodzie) do którego prowadziła brukowana droga. Oddzielone od siebie były wąwozem. Gród obronny zamieszkiwany był w XIII wieku oraz pierwszej połowie XIV wieku. Jedna z najciekawszych średniowiecznych budowli obronnych w centralnej Polsce. To doskonałe miejsce na podziwianie pejzażu doliny Warty.
- kościół parafialny pod wezwaniem św. Rocha z 1642 r. wybudowany na miejscu starszej budowli. Fundatorem był starosta spicymierski Hieronim Konopnicki. Od 1673 do 1864 r. należał do zakonu Paulinów, sprowadzonych do Konopnicy z Częstochowy przez arcybiskupa Jana Wężyka.
- Neogotycki pałac wybudowany w połowie XIX w. przez Henryka Marconiego. W pobliżu spichlerz dworski z połowy XIX w.
- Zabytkowy drewniany młyn z początku XX wieku. Do 1976 r. napędzały go wody rzeki Warty. Młyn w Konopnicy istniał już w XV w. – jego istnienie odnotował bowiem Jan Długosz w swoich kronikach. Obecnie młyn jest opuszczony i nie użytkowany.
Rychłocice:
- Drewniany kościół pod wezwaniem Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny z 1770 roku.
- Klasycystyczny dwór murowany z I połowy XIX wieku, otoczony parkiem z cennym drzewostanem.
Spichlerz murowany prawdopodobnie z 1830 r. Cechuje się romantycznym stylem neogotyckim z początku XIX w.
Majaczewice:
- Skały wapieni jurajskich eksploatowane do niedawna w kamieniołomach.
Wielka Wieś B:
- Rezerwat przyrody „Winniczek” – rezerwat stepowy na terenie Parku Krajobrazowego Międzyrzecza Warty i Widawki, w pobliżu wsi Wielkiej Wsi B. Rezerwat położony jest na skarpie zbudowanej z marglii górnojurajskich oraz wapieni. Obszar rezerwatu otoczony jest gęstymi zaroślami, otaczającymi wyższe partie wzgórza porośnięte roślinnością stepu kwietnego.
Burzenin:
- murowany kościół pod wezwaniem św. Wojciecha i św. Stanisława w Burzeninie, ufundowany w 1642 r. przez Stanisława Pstrokońskiego.
- Cmentarz przykościelny otoczony murem o charakterze obronnym z wnękami od wewnątrz i otworami strzelniczymi o wykroju kluczowym.
- Dawna synagoga przy ulicy Kościelnej (obecnie magazyn)
- Cmentarz Żydowski założony w XVII w. na pograniczu Burzenina i wsi Sambórz. Całkowicie zniszczony podczas II Wojny Światowej. Zajmował ok. 2 hektarów.
- Pomnik marszałka Józefa Piłsudskiego, odsłonięty 15 VIII 1991 r. Poprzedni pomnik, odsłonięty 19 marca 1928 r., przetrwał okupację niemiecką, a został zniszczony po wojnie.
- Dwór obronny w Burzeninie (przez miejscowych zwany „zamkiem”) z XVI w., wybudowany przez podskarbiego Hieronima Burzenińskiego.
Chojne:
- Murowany późnogotycki kościół św. Anny zbudowany w latach 1599-1613, który zastąpił drewnianą kaplicę z początku XVI wieku. Obecny kościół jest jednonawowy, z węższym prezbiterium; Wystrój wnętrza późnorenesansowy i barokowy z elementami gotyku. Parafia w Chojnym istnieje od 1527 r., wtedy została odłączona od Strońska przez arcybiskupa Jana Łaskiego.
- W przyległym do kościoła parku stoi dwór z XVII w. zbudowany przez Stanisława Zapolskiego.
Beleń:
- Stanowiska archeologiczne obejmujące okres kamienia łupanego do wczesnego średniowiecza. Odkryte przed II Wojną Światową przez Akademickie Koło Polskiego Towarzystwa Prehistorycznego z Poznania.
- Miejsce walk w trakcie kampanii wrześniowej podczas II Wojny Światowej o utrzymanie linii obrony na Warcie (Beleń – Zagórzyce). Odcinkiem tym dowodził d-ca 30 pułku Strzelców Kaniowskich z Warszawy podpułkownik W. Szmyd. Niemcy przerwali polską linię obrony o świcie 5 września. U podnóża skarpy zachowały się polskie schrony bojowe dla obsługi ckm.
- Coroczna inscenizacja bitwy rozegranej w dniach 4 – 5 września 1939 roku, w ramach kampanii wrześniowej II Wojny Światowej.
Męka:
- Kościół Świętego Wojciecha Biskupa i Męczennika w Sieradzu (Męka) zbudowany przed 1679 r. z fundacji Andrzeja Trzebickiego biskupa krakowskiego, który był „w Trzebiczny urodzony, a w Męce ochrzczony”. Był to kościół drewniany, w latach późniejszych obmurowany cegłą, a w latach 1945 -1958 rozbudowany o wieżę. W trakcie prac ziemnych natrafiono na butelkę, zawierającą 70 złotych monet holenderskich z lat 1728-1788. Kościół w Męce kazał zbudować Władysław Jagiełło, w miejscu gdzie kiedyś Święty Wojciech odprawiał mszę dziękczynną za zwycięstwo w bitwie pod Grunwaldem oraz dzielną postawę w tej bitwie rycerstwa sieradzkiego.
- Obok kościoła cenny drzewostan, m.in. dąb Świętego Wojciecha, który ok. 996 roku miał tu odprawiać mszę świętą. To miejsce początkowo uczczono krzyżem, zwanym w tradycji polskiej „Męką”, stąd nazwa miejscowości (obecnie dzielnicy Sieradza).
Strońsko:
- wysoki brzeg pradoliny Warty z pięknym pejzażem na kotlinę sieradzką.
- kościół parafialny pod wezwaniem św. Urszuli.
- kaplica cmentarna, pocz. XIX w
Sieradz:
- tzw. Dom Kata przy ul. Ogrodowej – budynek kryjący w sobie relikt XIV-wiecznej baszty i niewielki odcinek miejskiego muru obronnego.
- budynek u zbiegu ul. Dominikańskiej i Zamkowej, zwany „kamienicą pojagiellońską”; jest to najstarsza kamienica w Sieradzu, powstała w końcu XVI lub na początku XVII wieku, obecnie siedziba Muzeum Okręgowego;
- dawny zajazd pocztowy z XIX w., obecnie siedziba m.in. Biura Wystaw Artystycznych;
- Podominikański Zespół Kościelno – Klasztorny z XIII w.;
- Kolegiata pw. Wszystkich Świętych;
- Wzgórze Zamkowe, będące pozostałością grodu kasztelańskiego, a następnie książęcego, w którego obrębie w XIII wieku wzniesiono ceglaną rotundę; w XIV wieku gród zastąpił murowany zamek królewski (starościński), wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany, rozebrany w końcu XVIII wieku;
- staromiejski Rynek;
- Sieradzki Park Etnograficzny;
- budynek Teatru Miejskiego, w przeszłości stajnie pocztowe;
- oficyna dworska, tzw. „Dworek Modrzewiowy”;
- drewniany kościół pw. św. Ducha;
- kościół pw. św. Wojciecha;
- synagoga z l. 1819–1824, zdewastowana podczas II wojny światowej i przebudowana przez Niemców na biura;
- zabytkowe kamienice przy ul. Dominikańskiej, Warszawskiej i Kolegiackiej;
- garnizonowy Kościół Chrystusa Odkupiciela i Najświętszego Imienia Maryi z l. 1889–1897;
- groby powstańców z 1863 roku, żołnierzy września 1939 roku oraz grób A. Cierplikowskiego – sławnego fryzjera „Antoine’a”, na miejscowym cmentarzu katolickim;
- cmentarz żydowski;
- neoklasyczny gmach I Liceum Ogólnokształcącego im. Kazimierza Jagiellończyka z lat 20. XX w.
Warta:
- Kościół i klasztor Ojców Bernardynów pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest jednym z najważniejszych zabytków Warty. Jest miejscem kultu Sługi Bożego, Ojca Rafała z Proszowic. Bogoto strojone wnętrze stawia go w czołówce zabytków w Polsce. Klasztor i Kościół Bernardynów powstał w 1467 roku. Obiekty spaliły się dwukrotnie. Odbudowane były już murowane z fosą i mostem. W XVI wieku powstały gotyckie freski, autorstwa brata Franciszka z Sieradza. W latach 1610 – 1612 dobudowano kaplicę Świętej Anny. Pierwotny gotycki charakter przekształcił się w renesansowy (okna, portale, ołtarze) a następnie w barokowy (lata 1696 – 1708). Powstały nowe ołtarze, organy, ambona, stalle, konfesjonały oraz wieża. Wewnątrz kościoła możemy podziwiać ołtarz główny z figurą Matki Bożej Wniebowziętej wraz z czterema obrazami bocznymi: Sługa Boży Rafał z Proszowic, Święty Franciszek z Asyżu, Matka Boża Pocieszenia, Święty Antoni z Padwy.
- kościół Świętego Józefa z XVII wieku. Znajduje się pod opieką sióstr Bernardynek. Drewniana budowla z 1680 roku, uległa spaleniu w 1683 r. Odbudowana częściowo, przetrwała do roku 1763. Wtedy powstała kolejna świątynia, tym razem murowana. Niestety ta również spłonęła. Pożar wybuchł od trafienia piorunem w 1955 roku.
- Kościół Świętego Mikołaja z XIV w., przebudowany w XVII w. Świątynia w stylu gotyckim. Wewnątrz znajduje się cenny renesansowy tryptyk „Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny”, malowany na drzewie, bogato złocony, pochodzący z początku XVI w. Skrzydła tryptyku po wielu latach starań zostały odzyskane z Muzeum Narodowego w Warszawie.
- Cmentarz żydowski przy ulicy Sadowej i Kazimierza Deczyńskiego, powstał w roku 1800. Zajmuje powierzchnię około 1,3 ha. Przed II Wojną Światową otoczony był parkanem z trzech stron . Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z roku 1812 i należy do Abrahama. Do 1986 roku cmentarz był kompletnie zaniedbany, zaśmiecony, opuszczony i w większości zdewastowany. Setki macew rozbito, bądź skradziono. Praca lokalnego społecznika, Pana Ireneusza Ślipka, pozwoliła przywrócić pamięć i częściowo odtworzyć nekropolię.
- Ratusz miejski w Warcie został wzniesiony w 1842 r. Budynek spalony w 1939 r., został odbudowany według pierwotnego projektu już po II Wojnie Światowej. Obecnie w ratuszu mieści się siedziba władz miasta i gminy Warta.
- Muzeum miasta i gminy Warta zlokalizowane jest w kamienicy w centrum. Obecny budynek wzniesiono prawdopodobnie w II połowie XIX w. Zbiory muzeum to ponad 3200 muzealiów. Powierzchnia ekspozycyjna wynosi 200 m2. Na wyróżnienie zasługują ekspozycje poświęcone sławnym ludziom związanym z Wartą, m.in.: Władysławowi Reymontowi, lotnikowi, pułkownikowi Stanisławowi Skarżyńskiemu, który w 1933 roku dokonał, jako pierwszy z Polaków, samotnego przelotu przez Ocean Atlantycki oraz Stanisławowi Szukalskiemu (artyście, rzeźbiarzowi).
- Pomnik pilota, pułkownika Stanisława Skarżyńskiego, warcianina, który w 1933 roku samotnie przeleciał samolotem Atlantyk.
Zbiornik Jeziorsko:
- to retencyjny zbiornik utworzony w 1986 roku na rzece Warcie, na pograniczu powiatów: sieradzkiego, poddębickiego oraz tureckiego. Jest największym akwenem wodnym w regionie łódzkim. Wysokość zapory wynosi 12 metrów, powierzchnia 42,3 km², pojemność 202,8 mln m³ wody. Zbiornik Jeziorsko pełni funkcję retencyjną oraz rekreacyjną. W południowej części akwenu utworzono rezerwat ornitologiczny, który stanowi ostoję dla ptaków wodnych oraz wodno-błotnych, często zagrożonych wyginięciem. Można spotkać tu m.in. bociana czarnego, gęś gęgawę, mewę małą, mewę srebrzystą, mewę pospolitą, bataliony, kaczki (krzyżówka, płaskonos, czernica, głowienka), perkozy.
Małków:
- Kompleks pałacowo – parkowy w Małkowie stanowi unikalną wartość historyczną. Zajmuje powierzchnię 8 ha. Początki pierwotnego dworu sięgają lat 1810 – 1820. Wówczas posiadał bardziej skromną bryłę, a swój neoklasycystyczny wygląd uzyskał dopiero około 1912 roku. Dzieje pałacu w Małkowie powiązane są z rodami Biernackich i Pstrokońskich.