Park Krajobrazowy Międzyrzecza Warty i Widawki

• Utworzony w 1989 roku w celu ochrony doliny Warty oraz Widawki. Zajmuje obszar 25330 hektarów. Na jego terenie znajduję się bogata fauna i flora chroniona w rezerwacie przyrody „Wrzosowisko”, niedaleko węzła hydrologicznego, który tworzą zbiegające się rzeki: Widawka, Grabia, Nieciecz. Obszar parku wyróżnia się malowniczymi przełomami Warty, między Beleniem i Strońskiem. Wysokość wzgórz sięga 45 metrów a na powierzchni ukazują się skały wapienne. Ze stoków można obserwować piękną panoramę rzeki warty, liczne jej zakola, podmokłe doliny wraz z torfowiskami i roślinami bagiennymi. Jest to jeden z bardziej atrakcyjnych parków krajobrazowych województwa łódzkiego.

Stolec:

• Rzymskokatolicki murowany Kościół, pod wezwaniem Świętego Wawrzyńca, wybudowany w latach 1912 – 1925, w stylu neogotyckim. Jest trzecim kościołem w tym miejscu. Zastąpił drewniany kościół z 1768 roku. Do kościoła przeniesiono niemal w całości wyposażenie poprzedniej świątyni. Należy wspomnieć o późnobarokowym ołtarzu z 1179 r. Został wykonany przez snycerza
  Szymona Jaczkiewicza . W bocznym ołtarzu jest umieszczony patron kościoła – św. Wawrzyniec w rokokowej metalowej sukience.
• Na cmentarzu znajduje się wzniesiona w 1833 r. murowana kaplica św. Salomei z obrazami: św. Salomei z poł. XIX w. i św. Tekli z II poł. XVIII w. Na zewnętrznej ścianie kaplicy – płyta nagrobna Salomei z Komorowskich Psarskiej, zmarłej w 1832 r. żony Józefa Psarskiego, właściciela majątków w Łubnej, Wielgim i folwarku Dymek.
• Dawny młyn wodny z 1924 r. w Stolcu wybudowany na rzece Oleśnicy.

Niechmirów:

• Zespół dworski w Niechmirowie w skład którego wchodzi park, ruiny oficyny dworskiej oraz kościół pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i błogosławionego Wincentego Kadłubka.
• Dawny eklektyczny dwór, będący własnością rodziny Olszewskich, został spalony przez Rosjan w 1945 r. Pozostała do dziś oficyna służyła niegdyś jako mieszkania dla służby. Ocalała także oficyna podworska z przełomu XVIII/XIX w.
• W parku znajdują się cztery aleje grabowe i jedna kasztanowa. Ponadto, wśród drzew można zauważyć stare graby, klony, lipy i dęby.
• Dawna kaplica dworska, obecnie kościół, została wybudowana w stylu neogotyckim i zachowała się do dziś w doskonałym stanie. Do tej pory służy jako świątynia dla mieszkańców Niechmirowa. Oryginalność jej formy podkreśla założenie na planie ośmioboku. Wewnątrz mieści się również osiemnastowieczny obraz NMP. Pozostała neogotycka kaplica Niepokalanego Poczęcia NMP i bł. Wincentego Kadłubka, wzniesiona w 1729 r. przez Olszowskich, przebudowana w 1876 r. Jest to budynek murowany na planie ośmioboku, z czterema niższymi ryzalitami.

Konopnica:

• „Zamczysko” lub inaczej „Grodzisko” – stożkowata góra nad prawym brzegiem Warty, w odległości około 800 metrów na południowy – zachód od Konopnicy. Ma kształt ściętego stożka i jest częściowo zniszczona przez zakole Warty, w stronę której opada stromym urwiskiem, które początkowo miało 13 metrów wysokości. Stożek otoczony jest podwójnym pierścieniem wałów oraz dwiema fosami. Na północ od „Grodziska” znajduje się „Mieścisko” (podgrodzie) do którego prowadziła brukowana droga. Oddzielone od siebie były wąwozem. Gród obronny zamieszkiwany był w XIII wieku oraz pierwszej połowie XIV wieku. Jedna z najciekawszych średniowiecznych budowli obronnych w centralnej Polsce. To doskonałe miejsce na podziwianie pejzażu doliny Warty.
• kościół parafialny pod wezwaniem św. Rocha z 1642 r. wybudowany na miejscu starszej budowli. Fundatorem był starosta spicymierski Hieronim Konopnicki. Od 1673 do 1864 r. należał do zakonu Paulinów, sprowadzonych do Konopnicy z Częstochowy przez arcybiskupa Jana Wężyka.
• Neogotycki pałac wybudowany w połowie XIX w. przez Henryka Marconiego. W pobliżu spichlerz dworski z połowy XIX w.
• Zabytkowy drewniany młyn z początku XX wieku. Do 1976 r. napędzały go wody rzeki Warty. Młyn w Konopnicy istniał już w XV w. – jego istnienie odnotował bowiem Jan Długosz w swoich kronikach. Obecnie młyn jest opuszczony i nie użytkowany.

Rychłocice:

• Drewniany kościół pod wezwaniem Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny z 1770 roku.
• Klasycystyczny dwór murowany z I połowy XIX wieku, otoczony parkiem z cennym drzewostanem.
  Spichlerz murowany prawdopodobnie z 1830 r. Cechuje się romantycznym stylem neogotyckim z początku XIX w.

Majaczewice:

• Skały wapieni jurajskich eksploatowane do niedawna w kamieniołomach.

Burzenin:

• murowany kościół pod wezwaniem św. Wojciecha i św. Stanisława w Burzeninie, ufundowany w 1642 r. przez Stanisława Pstrokońskiego.
• Cmentarz przykościelny otoczony murem o charakterze obronnym z wnękami od wewnątrz i otworami strzelniczymi o wykroju kluczowym.
• Dawna synagoga przy ulicy Kościelnej (obecnie magazyn)
• Cmentarz Żydowski założony w XVII w. na pograniczu Burzenina i wsi Sambórz. Całkowicie zniszczony podczas II Wojny Światowej. Zajmował ok. 2 hektarów.
• Pomnik marszałka Józefa Piłsudskiego, odsłonięty 15 VIII 1991 r. Poprzedni pomnik, odsłonięty 19 marca 1928 r., przetrwał okupację niemiecką, a został zniszczony po wojnie.
• Dwór obronny w Burzeninie (przez miejscowych zwany „zamkiem”) z XVI w., wybudowany przez podskarbiego Hieronima Burzenińskiego.

CIEKAWOSTKI

Stolec:

• W wyniku badań archeologicznych odkryto tu pozostałości wyrobów krzemionkowych, tj. noży, piłek i wierteł skrobaczy wiórowych. Datowane są na okres neolityczny (3500 – 2500 lat p.n.e.)
• Na miejscowym cmentarzu jest zbiorowa mogiła 18 poległych żołnierzy polskich w bitwie rozegranej 3 września 1939 roku, pomiędzy 3 batalionem 15 pp. „Wilków” z Dęblina a pułkiem zmotoryzowanym SS „LAH”.
• W 1863 r. w Stolcu istniał szpital powstańczy.
• Pierwszy kościół w Stolcu wspomniany został w aktach Kapituły Gnieźnieńskiej pod datą 1449 r. Gdy ten kościół chylił się ku upadkowi, miejscowy dziedzic, a zarazem starosta bolesławicki Filip Szaniawski wystawił w 1768 r. nowy drewniany kościół, do którego przybudowali murowaną kaplicę wraz z grobowcem rodzinnym Olszewscy z Niechmirowa.

Niechmirów:

• Cmentarzysko kultury łużyckiej o obszarze 9 ha położone w lesie, nad rzeka Oleśnicą, na schód od wsi. Jest największym najbogatszym cmentarzyskiem z tego okresu w centralnej Polsce. Używane było przez okres 1,5 tys. Lat. Odkryto je w 1927 roku podczas wyrębu lasu. Pierwsze badania prowadził archeolog J. Fitzke z Muzeum Prehistorycznego w Krakowie. Kontynuowała je A. Dzierzgowska z Muzeum Okręgowego w Sieradzu. Ciała zmarłych palono na stosie, kości wsypywano do naczyń glinianych i wraz z różnymi darami składano w jamie przykrytej kamieniami.
• W czasie okupacji była tu filia sieradzkiego więzienia, po wojnie Państwowe Gospodarstwo Rolne, które funkcjonuje po dzień dzisiejszy.