Załęczański park krajobrazowy:

• utworzony 5 stycznia 1978 roku, położony  na Wyżynie Woźnicko-Wieluńskiej, w województwach łódzkim, opolskim i śląskim. Celem jego powołania jest ochrona jurajskiego krajobrazu Wyżyny Wieluńskiej. Park obejmuje tereny leżące w zakolu rzeki Warty, tzw. Łuk Załęczański, oraz przełomy Warty przez Wyżynę Wieluńską – Działoszyński i Krzeczowski.

Danków:

• Ruiny zamku bastionowego z XV wieku. Murowana budowla powstała prawdopodobnie na bazie drewnianego gródka na prawym brzegu Liswarty. W XVII wieku zamek został przebudowany na rezydencje szlachecką. W pobliżu powstał również kościół. Kolejnym etapem rozbudowy po 1632 roku było otoczenie zamku i kościoła fortyfikacjami obronnymi. Zamek nigdy nie został zdobyty przez Szwedów w trakcie Potopu. Armaty z zamku wzmocniły uzbrojenie Jasnej Góry w Częstochowie. W zamku swoja siedzibę miał w 1607 r. król Zygmunt III Waza oraz w 1657 r. król Jan Kazimierz Waza. W 1767 r. po uderzeniu pioruna zamek spłonął całkowicie i został opuszczony. Kroniki historyczne, datowane na rok 1823, opisują zamek jako doszczętną ruinę. Miejscowy ksiądz rozebrał pozostałości w drugiej połowie XIX wieku.
  Współcześnie przetrwały jedynie wały ziemne oblicowane murem, prostokątna ruina budynku z kamienia nazywanego „Domem kasztelanowej”, pozostałości fos, ruina bramy, owalny ślad ziemny w południowo-wschodniej części majdanu oraz część muru od strony północno-wschodniej z przejściem pod wałami.
• Parafia Danków wraz z XVII wiecznym kościołem pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa sięga swoją historią do roku 1238 w którym odbył się zjazd biskupi. Pierwotny kościół był drewniany. Zbudowano go w XII wieku przy drodze do Lipia. W swojej burzliwej historii kościołem św. Stanisława w Dankowie zawładnęli arianie w 1565 roku. Dopiero w 1641 r. kościół przywrócono katolikom. W 1650 r. Kasztelan Stanisław Warszycki wybudował nowy, murowany kościół.
• Zielony Szlak Kłobucki – szlak turystyczny prowadzący z Kłobucka przez wieś Mokrą, Popów oraz Wąsosz Górny. Zwiedzając szlak możemy podziwiać między innymi:
  W Kłobucku murowany kościół z XII wieku z zabudowaniami klasztornymi z XVII w. oraz neogotycki pałac z lat 1795- 1880;
  We wsi Mokra drewnianą kaplicę z XVII wieku z barokowymi obrazami oraz pomnik upamiętniający zwycięska walkę ułanów z1939 roku.
  W Wąsoszu Górnym Kalwarie Wąsoską z 1934 roku.
• Czerwony szlak Jury wieluńskiej – utworzony na Wyżynie Woźnicko-Wieluńskiej. Prowadzi przez tereny Załęczańskiego Parku Krajobrazowego łącząc Częstochowę z Wieluniem. Nie zbaczając ze szlaku można zobaczyć:
  Kościół i klasztor Reformatów w Wieluniu
  Zabytkowe mury obronne w Wieluniu
  Relikty Barbakanu, baszta Męczarnia i baszta Swawola
  Bramę Krakowską z ratuszem
  Zamek w Wieluniu
  dawną Cerkiew w Wieluniu (obecnie dom kultury)
  Kościół św. Mikołaja w Wieluniu
  Romańsko-Barokowy Kościół parafialny w Rudzie
  XVIII wieczny dwór w Rudzie
• Kalwaria w Wąsoszu Górnym leży nad zakolem lewego brzegu Warty, w głębokim jarze, o długości około 300 metrów. Powstała z inicjatywy ówczesnego księdza Wincentego Spirra w 1934 roku. Początkowo składała się z 14 krzyży symbolizujących stacje Drogi Krzyżowej. Następnie zaczęto budowę kaplic. Kaplice stawiały wsie należące do parafii (aktualnie z parafii Wąsosz oraz Popów) Zostały one poświęcone w pierwszą niedzielę lipca 1937 roku. Była to druga po Jasnej Górze Droga Krzyżowa poza kościołem. W trakcie wojny oraz w latach powojennych nabożeństwa kalwaryjskie były zakazane. Kalwaria uległa zniszczeniu. Kaplice zostały zdewastowane. Odbudowy podjął się ks. Zygmunt Pilarczyk – proboszcz parafii w Wąsoszu. Mimo piętrzących się trudności w niedzielę 4 lipca 1993 roku odbudowane kapliczki zostały poświęcone przez metropolitę częstochowskiego abp Stanisława Nowaka. Kapliczki wąsoskiej Kalwarii budowane są z kamienia, cegły i drewna. Przeważają kapliczki murowane, naziemne. Niektóre urzekają swoją prostotą, wręcz zwyczajnością. W wąsoskiej Kalwarii są 33 kaplice, to liczba symbolizująca przeżyte na ziemi lata Syna Bożego.

Działoszyn:

• kościół parafialny pod wezwaniem św. Marii i Magdaleny, zbudowany w 1787 roku w stylu barokowym.
• renesansowy pałac wzniesiony ok. 1600 r. za sprawą Andrzeja z Kurozwęk Męcińskiego. Początkowo obronny dwór w II połowie XVIII w. został przebudowany na rezydencję pałacową przez starostę Stanisława Męcińskiego. W tak rozbudowanej rezydencji gościł on króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, swego dawnego kolegę szkolnego a na jego cześć niektóre komnaty zwane zostały później królewskimi. Wspaniały wygląd zyskało również otoczenie pałacu, powstał ogród w stylu francuskim ze szpalerami, roślinami egzotycznymi i sztucznymi grotami muszlowymi. Istniała tu również winnica, pomarańczarnia oraz kanały wodne i stawy z wysepkami, a Męciński w pałacu utrzymywał własny teatr i kapelę.
• elektrownia wodna wybudowana została w 1912 r. Wytwarzała prąd zmienny dwufazowy o mocy 20 kW i napięciu 120 V.

CIEKAWOSTKI HISTORYCZNE

• Wizerunek Matki Boskiej Wąsoskiej (datowany na 1693 r. obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem), który znajduje się w nawie głównej kościele w Wąsoszu Górnym. Słynie wśród miejscowej ludności wieloma łaskami i jest miejscem niecodziennego obrządku małżeńskiego, podczas którego nowo zaślubiona para ściąga buty i boso idzie złożyć jej pokłon.
• Do 2007 w Wąsoszu znajdował się najdłuższy drewniany most w Polsce, o długości 184 m.
• 23 kwietnia 1863 pod Wąsoszem miała miejsce krwawa bitwa powstania styczniowego. 34 powstańców pod dowództwem majora Aleksandra Lűtticha zginęli walcząc w okolicach Warowej Góry z przeważającymi siłami podpułkownika Smirnowa. Do dnia dzisiejszego rozpoznano zaledwie 16 poległych powstańców. W setną rocznicę bitwy na mogile powstańczej odsłonięto pomnik „Gloria Victis” oraz ustawiono „Krzyż Katyński”.
• Dzięki prowadzonym w latach 60 XX wieku badań archeologicznych ustalono, że pierwotne grodzisko w Wąsoszu Górnym zamieszkiwane było setki a nawet tysiące lat temu. W pobliżu Golgoty Wąsoskiej odkryto liczne szczątki zabudowy mieszkalnej oraz naczyń praktycznie ze wszystkich epok historycznych